When you mad | 2PARK

WHEN YOU MAD

PARK JIHOON X PARK WOOJIN

genre/rate - smut/NC

warning: this is gonna be sooooooooooo dirtyyyyyyyyyyy

            “เพื่อนกันครับ”

            จีฮุนเลิกคิ้ว แอบเหลือบมองคนข้างๆ ที่ทำไม่รู้ไม่ชี้ทักทายรุ่นพี่คนอื่นในโต๊ะต่อไป อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดในใจเล็กๆ --เป็นแบบนี้อีกแล้ว อูจินเป็นแบบนี้ตลอด ถึงแม้จะเคยคุยเรื่องนี้กันหลายครั้งแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่อยู่ดี

             แน่นอนว่าอูจินรู้ ในขณะที่บทสนทนาบนโต๊ะอาหารดำเนินไปเคล้าเสียงหัวเราะเฮฮา มือใหญ่ของเจ้าตัวจึงแอบมาวางแหมะบนหน้าขาเขาใต้โต๊ะราวกับจะง้อ สายตาหลุบต่ำเหมือนคนรู้ตัวว่าตัวเองผิด ตาเรียวที่วันนี้ดูหวานฉ่ำจากฤทธิ์เหล้าแอบหันมาสบเขาเสี้ยววินาที

            ‘...ไม่ต้องเลย’ จีฮุนกระซิบเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน แต่ก็ดังพอให้อีกคนเผลอหน้าง้ำไปหนึ่งกะพริบตา มือนั้นนวดเฟ้นทิ้งท้ายอยู่อีกไม่กี่ทีก็ถูกดึงกลับไป ยิ้มรับหัวเราะจนเห็นเขี้ยวกับมุกตลกของรุ่นพี่สักคนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในใจเขายิ่งขุ่น ยังจะมายิ้มแบบนี้ให้คนอื่นอีก

            ‘เดี๋ยวง้อ’ กะพริบตาถัดมารอยยิ้มนั่นก็ขยับบอกเขาเสียงแผ่ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันให้ตัวเองอดทนไว้ ยิ้มรับและพูดคุยกับคนอื่นร่วมโต๊ะต่อไป ทั้งๆ ที่ในใจหวังให้ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปให้พ้นโดยเร็ว เขาต้องอดทนแค่ไหนรู้มั้ยไม่ให้ฉุดมือแฟนตัวเองให้กลับห้องเสียตั้งแต่ตอนนี้

            ถ้ากลับไปแล้วง้อไม่ดีคราวนี้ล่ะน่าดู

******

            “หนึ่งเลย กูไม่ได้น่ารัก”

            ประโยคแรกที่ถูกพูดขึ้นทันทีหลังจากเสียงเหวี่ยงของบานประตูปิดลง มาพร้อมกับสีหน้าจริงจังของคนพูด ทั้งเขาและอูจินต่างอดทนเก็บงำถ้อยคำเอาไว้ใต้ลิ้นตลอดทางกลับห้อง ยังไม่เมามากพอจะสาดทุกความคิดในหัวออกไปโดยไร้การยับยั้ง ยังมีสติพอที่จะรอให้อยู่ในที่ลับเหมาะควรก่อนจะที่ปลดปล่อยมันออกมา ตลอดทางในใจจีฮุนจึงหงุดหงิดเหมือนมีไฟสุม ถึงแม้คนที่กลับมาด้วยกันจะพยายามทำให้ทุกอย่างทุเลาลงโดยการเอื้อมมาจับมือเขาเอาไว้ แต่จีฮุนก็ไม่ได้ออกแรงบีบกระชับมือนั้นกลับ อย่างที่บอกว่าคราวนี้
อูจินต้องง้อเขายาวแน่

            “แล้ว?”

            “คนที่อายมันก็คือมึงนั่นแหละ ถ้าทุกคนรู้ว่าคบกับกู”

            จีฮุนพรูลมหายใจ ก่อนจะเสยผมที่ลงมาปรกหน้าผากอย่างหงุดหงิด เขาเบื่อจริงๆ กับนิสัยแบบนี้ของ
อูจิน ดูถูกตัวเอง คิดแทนคนอื่น

            “มึงอย่ามาคิดแทนกูได้มั้ย” เขาตอบ พยายามจะควบคุมน้ำเสียงไม่ให้กระด้าง “หรืออันที่จริงมึงก็อายที่คบกับกู”

            “กูเปล่า” อูจินบอก ทั้งเขาและอีกฝ่ายยังไม่ทันจะถอดรองเท้าให้เรียบร้อยดีด้วยซ้ำ ต่างคนจึงต่างปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ระหว่างที่ต่างคนต่างจัดการตัวเองแล้วเดินตามไล่หลังกันไปที่ห้องนั่งเล่น หลายความคิดตีกันเสียงดังในหัวแม้ในห้องจะมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศครางหึ่ง อูจินยืน เขานั่งลงที่โซฟา

            “ยอมรับก็ได้ว่ากูรู้สึกไม่ดี” สุดท้ายอีกคนก็พูดออกมาก่อนหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบทำงานหนักจนเกินไป “ช่วงแรกที่เพื่อนกูรู้ มันก็แทบไม่เชื่อว่าเราคบกัน หมายถึง...มึงดูเราสิ”

            “...”

            “ใครมันจะไปเชื่อวะ มึงแม่งดังก็ดัง หล่อก็หล่อ น่ารักก็ได้ ทั้งผู้หญิงผู้ชายก็ปลื้มมึงกันหมด แล้วมึงดูกู”

            “พอเถอะ คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่างหัวมันดิ”

            “แล้วมึงไม่อายเหรอ”

            “กูจะอายทำไม กูเป็นคนจีบมึงนะ”

            คราวนี้อูจินเงียบ จีฮุนเองก็สูดหายใจเข้าแล้วถอดถอนระบายออกมายาวเหยียดอีกครั้ง เขาเองก็เข้าใจว่าอูจินรู้สึกยังไง เดิมทีเจ้าตัวเองก็ไม่ชอบเป็นจุดสนใจอยู่แล้ว แต่ต้องมาคบกับคนที่เดินไปทางไหนใครๆ ก็รู้จักแบบเขา ก็คงรู้สึกอึดอัดเป็นธรรมดา พวกปากหอยปากปูจะพูดยังไงถึงเขาก็ได้เพราะเขาชินแล้ว แต่สำหรับ
อูจินคงไม่ อีกฝ่ายเกลียดการถูกจับตามอง เกลียดข่าวลือและคำพูดไร้ต้นตอเกี่ยวกับตัวเองเพียงเพราะขึ้นชื่อว่าเป็น ‘แฟนพัคจีฮุน’

            ด้วยเหตุนี้จีฮุนจึงยอมเข้าใจกับการที่เจ้าตัวขอให้ไม่ป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าพวกเขากำลังคบกัน มีแค่เพื่อนสนิทอูจินสองสามคนกับเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้นที่รู้ รูปคู่ก็ไม่มี แท็กกันในโซเชียลมีเดียก็ไม่ได้ ไอ้เรื่องเดินจับมือกันในรั้วมหาลัยน่ะอย่าหวัง ถึงจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่จีฮุนเองก็ยอมให้หมดแล้ว

            แต่นี่เขาบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าจะพาไปเจอรุ่นพี่ที่สนิทกัน อยากให้รู้จักกันไว้ ขนาดนี้แล้วยังเปิดเผยอะไรไม่ได้เลยเหรอ

            “ทำไมมึงถึงอยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเรานัก”

            “กูก็แค่อยากให้คนอื่นรู้ว่ามึงเป็นของกู” จีฮุนตอบกลับแทบจะในทันที “เราคบกันแล้ว กูจะบอกใครไม่ได้เลยเหรอว่านี่แฟนกู กูไม่มีสิทธิจะหวงมึงเลยใช่มั้ย”

            “...”

            “กูก็เสียใจนะ บางทีกูก็รู้สึกแย่ เหมือนมึงไม่อยากเป็นแฟนกูอ่ะ”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น”

            “...”

            “ขอโทษ” อูจินพูดออกมาในที่สุด เมื่อต่างคนต่างเงียบใส่กันหลายนาที อีกคนก้าวเท้ามายืนตรงหน้า จีฮุนเงยหน้ามอง ยังคงไม่พูดอะไรแม้เริ่มจะใจเย็นลงแล้ว ช่วยไม่ได้ มันน่าน้อยใจ

            “...”

            “มึงจะบอกพวกพี่เขาก็ได้นะว่าเราคบกัน” อูจินก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นอีก “บอกพี่เขาก็ได้ว่ากูเขินเลยไม่กล้าบอกตอนแรก”

            “ทำไมทีอย่างนี้ยอม”

            อูจินดูชั่งใจเล็กน้อยก่อนจะตอบ “คนอื่นเขาจะได้รู้ไงว่ากูเป็นของมึง”

            จีฮุนเลิกคิ้ว เขากลั้นยิ้ม อูจินพูดเสียงแผ่วในประโยคถัดมา “...แต่ขอแค่พี่ที่มึงสนิทได้มั้ยอ่ะ”

            เฮ้อ

            เอาเถอะ เรื่องแบบนี้มันคงต้องใช้เวลากว่าอูจินจะเข้าใจว่าเขาไม่เคยอายหรือแคร์สายตาของใครๆ ทั้งนั้น เรื่องใหญ่ของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน สำหรับอูจินแล้วเรื่องนี้คงเป็นเรื่องสำคัญ เขาเองก็ไม่อยากจะฝืนบังคับอะไรในทีเดียว

            “จะง้อกูได้ยัง”

            “แล้วนี่กูไม่ได้ง้อมึงอยู่เหรอ”

            “มึงยังไม่ได้ทำอะไรเลย” เขาเถียง

            “ให้กูทำอะไร”

            “มึงก็คิดเองสิ มึงเป็นคนง้อ”

            อูจินจ้องหน้าเขา แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้ส่งสัญญาณใดๆ ว่านี่คือการล้อเล่น เกิดสงครามสายตาอยู่นานสองนานก่อนอูจินจะถอนหายใจ แล้วค่อย ๆ คุกเข่าลง

            โอเค เริ่มจะมาถูกทางแล้ว

            “รู้ป่ะว่าทีแรก ตอนที่เพื่อนกูรู้ว่าเราคบกัน เขาคิดว่ากูเป็นคนผัว” อีกคนพูดโดยที่ไม่มองหน้าขณะที่มือก็สาละวนกับกระดุมกางเกงของเขา ใจเขาเต้นแรงขึ้นมาอย่างตื่นเต้นแม้จะพยายามนิ่ง

            “แล้วเขารู้ยังว่ามึงเมีย”

            “...รู้แล้ว ก็หลังสอบตอนนั้นแหละ” ตาเฉี่ยว ๆ ตัวขึ้นมองหน้าเขาเสี้ยววิ เป็นอันรู้กันว่าตอนไหน “เห็นท่าเดินกูก็รู้กันหมดแล้ว พวกมันบอกว่าเห็นมึงหน้าหวานๆ แล้วนึกว่า ...บอกแล้วว่าลุคกูแม่งไม่ให้ มึงแม่งน่ารักกว่ากูอีก”

            “ยังจะพูดแบบนี้อีก” เขาจิปาก ขมวดคิ้ว “แล้วไงวะ เขาไม่ได้มาเห็นมึงตอนนี้แบบกูนี่”

            “ก็เพราะไม่ได้เห็นไง” มือนั้นเกาะอยู่ที่ขอบกางเกง ดึงเบา ๆ ให้เขายกสะโพกขึ้นเพื่อรั้งให้มันลงไปกองที่ข้อเท้า “ทีหลังผลัดกันมั้ยล่ะ”

            สิ้นประโยคนั้นเขาก็คิ้วกระตุก “นี่มึงง้อกูอยู่ป่ะเนี่ย” อดไม่ได้ที่จะจับคางอีกคนให้เงยขี้นมองหน้า “ทำไม กูไม่เหมาะเป็นผัวมึงเหรอ”

            “ไม่ใช่อย่างนั้น” เจ้าตัวหลบตา เบี่ยงหน้าหนีเหมือนรู้ตัวว่าพูดไม่เข้าหูเขาอีกแล้ว ฝ่ามือนั้นนวดเฟ้นส่วนใต้อันเดอร์แวร์อย่างเอาใจ “กูไม่พูดแล้วดีกว่า” จบประโยคก็ทำตามที่ว่าโดยการดึงรั้งปราการชิ้นสุดท้ายลงแล้วโน้มลงมาใช้ปากทำอย่างอื่นที่เขาชอบใจกว่าแทน

******

            อูจินเก่ง

            พูดแล้วก็อดภูมิใจไม่ได้ อูจินเก่งเพราะเขาสอน จากครั้งแรกที่ต้องคอยบอกว่าเลียตรงนั้นสิ ดูดแรงกว่านี้ อ้าปากกว้างๆ ระวังฟันหน่อย ตอนนี้เจ้าตัวก็ช่ำชองจนเขาเผลอกำพนักโซฟาแน่นขณะที่สูดปากคราง

            จีฮุนหลุบสายตามองคนที่นั่งคุกเข่า ดูตั้งอกตั้งใจเหลือเกินกับการเอาใจเขา น่ารักเป็นบ้า ยิ่งตอนเจ้าตัวช้อนสายตามองขณะที่ยังรับเขาทั้งหมดไว้ในปาก รู้สึกดีจนต้องแอ่นสะโพกลอยไม่ติดเบาะนั่ง จีฮุนอดไม่ได้ที่จะสอดมือเข้ากับกลุ่มผมสีเข้มนั่น ดึงทึ้งเบา ๆ เพื่อบังคับจังหวะตามใจตัวเอง ให้ผละออก ให้รับเข้าลึก อูจินครางอืมในลำคอ แรงสั่นส่งผลมาถึงเขาเหมือนกระแสไฟฟ้าแล่นปราดไปทั่วร่าง เขาขบกราม แรงขยุ้มเส้นผมยิ่งรั้งให้อีกคนดูดกลืนค้างนาน ลิ้นเล็ก ๆ นั้นไล้เลียไปทั่ว เปลือกตานั้นหลับพริ้ม จีฮุนรู้ว่าอูจินชอบมัน ความจริงข้อนั้นยิ่งทำให้กลางกายเขาปวดหนึบจนทรมาน

            “เก่ง” จีฮุนชมเปราะ หลังปล่อยให้อีกคนเป็นอิสระ อูจินผละออกมาเผยอปากหอบหายใจ ดวงตาฉ่ำจากน้ำในหน่วยตา น่ารังแกเสียจริง มือที่สากเล็กน้อยนั้นยังคงรูดรั้งตัวตนเขา ทำหน้าที่ได้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง

            อีกคนยิ้มโชว์เขี้ยวเล็ก ๆ ที่มุมปาก “ได้ครูดี”

            แหม เอาใจ

            “พอก่อนเดี๋ยวเสร็จ”       

            จีฮุนเอนหลังกับพนัก มองคนที่นั่งอยู่ค่อย ๆ ลุกขึ้น ค่อยปลดเปลื้องผ้าทีละชิ้น ทีละชิ้น อย่างเชื่องช้าโดยไม่ละสายตาจากเขาราวกับจะแกล้งกัน จีฮุนกลืนน้ำลายเหนียวหนืด ใจยังคงสั่นระรัวแม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างเรา ยิ่งสั่นเหมือนคนเป็นไข้ในตอนที่อีกคนค่อย ๆ ปีนขึ้นมาบนตัว ชันเข่าคร่อมตักเขาไว้ อูจินประคองใบหน้าเขาไว้ด้วยสองมือ จีฮุนวางมือบนบั้นเอวนั้นในทันที เกลี่ยนิ้วบนผิวเนียนนั้นอย่างหลงใหล แน่นอนว่าก็แหงนหน้ารับจูบออดอ้อนที่อีกคนประเคนให้ถึงที่ จีฮุนรู้สึกเหมือนจะสำลักความสุขตาย

            “วิวดีจัง...” จีฮุนผละออกมาชมแล้วยิ้มหวาน ยังไม่ละสายตาไปไหนตอนที่กดจูบเบาลงตรงแผ่นอกสีน้ำผึ้ง เขาบอกอูจินรอบที่ร้อยได้แล้วมั้งว่าชอบสีผิวเจ้าตัวขนาดไหน สวย มีสเน่ห์ เซ็กซี่ น่ากัด อยากจะลากไล้ลิ้มลองว่าจะหวานเหมือนคาราเมลมั้ย อยากบีบอยากจะจับให้ขึ้นรอยแดงจากฝีมือเขาเอง

            ดูตานั้นสิ

            ดูปากนั้นสิ

            ดูเขี้ยวเล็กๆ นั้นสิ

            ดูอูจินสิ ทำไมชอบพูดนักนะว่าตัวเองไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้

            แค่นี้เขาก็หลงจะแย่อยู่แล้ว

            สบตากันอยู่นาน คนที่ถูกจ้องก็โน้มลงมาจูบอีกครั้ง มือของเขาก็อยู่ไม่สุข ลากไล้บีบเคล้นไปในทุกตารางนิ้วที่สัมผัส ลิ้นก็เกี่ยวกระหวัดไม่ยอมแพ้จนอีกคนครางฮึมฮัมในลำคอ อูจินนั่งลงมาแล้ว บั้นท้ายหนั่นแน่นบดเบียดกับส่วนแข็งขืนจนยิ่งไปกันใหญ่ เขาอดไม่ที่จะขยับสะโพกถูไถคลายความทรมาน

            สงครามจูบลาจากด้วยฟันคมที่ขบลงบนริมฝีปากล่างเขาเบา ๆ ดึงติดไปจนเสียงดังเป๊าะราวกับจะแกล้ง จีฮุนยิ้ม ส่งมือไปลูบใบหน้าคนบนตัก เกลี่ยปลายนิ้วข้างแก้มโดยที่อีกฝ่ายก็เอนเอียงใบหน้าตามซบอย่างออดอ้อน แม่งเอ้ย น่ารัก น่ารัก น่ารัก อูจินเก่งเหลือเกินเรื่องวิธีที่จะทำให้เขาคลั่งตาย จีฮุนเกลี่ยปลายนิ้วโป้งมาถึงมุมปาก รู้สึกเลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกายตอนที่ปากนั้นเผยอออกและรับมันเข้าไปดูดเลีย ปลายลิ้นหยอกล้อปลายนิ้วจนเขาขบกราม อูจินยังไม่หลบตาเขาด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะ ชอบจัง แฟนใครทำไมช่างยั่ว

            จีฮุนโน้มลงเล่นสนุกกับแผ่นอกเปลือยเปล่าและเม็ดป้านแข็งตึงทั้งสองข้าง ทั้งจูบและลากลิ้นจนอูจินครางทั้งนิ้วเขายังอยู่ในปาก สุดท้ายเจ้าตัวก็ละออก ส่งสายตาในแบบที่รู้กันว่าควรทำอะไรต่อไปแ

            “ของอยู่ในห้องหมดเลย” เขาพูด เค้นคลึงสะโพกคนบนตักก่อนจะตีเบาๆ อย่างมันเขี้ยว “เร็วๆ ล่ะ”

            อูจินชักสีหน้า แต่ก็ยอมปีนลงจากตักเขา บ่นพึมพำว่าหนาวนะเนี่ยแต่ก็ยอมเดินหายไปหยิบของในห้องนอน กลับมาอีกทีเจ้าตัวก็พูดติดตลก “หมดอารมณ์แล้วเนี่ย”

            “เดี๋ยวดิ” เขาพูดกลั้วหัวเราะ มองอีกคนฉีกห่อฟอยล์ก่อนจะสวมมันลงบนส่วนปวดหนึบกลางกาย แค่สัมผัสจากปลายนิ้วก็มากพอทำให้เขาขบกราม

            “ทำเอง” แต่ยังก่อน เขายังแกล้งอูจินไม่สาแก่ใจ

            อีกคนถลึงตาใส่เขา แต่ก็ถอยไปนั่งที่โต๊ะเล็กตัวกลางหน้าโซฟา บีบสิ่งหล่อลื่นใส่มือเพื่อจะเตรียมพร้อมตัวเองสำหรับเขา จีฮุนก็มองเพลินตาพลางสาวรูดตัวตนตัวเองไปด้วย จินตนาการถึงความอุ่นร้อนตอดรัดเมื่อได้สอดใส่ แปลกใจเหมือนกันที่พอถึงตอนนี้เราก็ไม่เขินอายอะไรกันแล้ว ทั้งที่ครั้งแรกระหว่างเราเมื่อสองปีก่อนจีฮุนยังจำริ้วแดงบนใบหูและแก้มซับสีของอูจินได้แม้เราจะแค่จูบกันก็ตาม

            ดูตอนนี้สิ ปีกกล้าขาแข็งถึงขนาดปีนขึ้นมาบนตัวเขาแล้วรับมันไปทั้งหมดในคราวเดียว

            ความคับแน่นทำให้คนบนตักเขาระบายลมหายใจ กอดเขาไว้แน่นด้วยคิ้วที่ขมวดเพราะความอึดอัด เช่นกันจีฮุนเองก็พยายามบอกตัวเองให้หายใจเพราะรู้สึกดีแทบบ้า ความอุ่นร้อนตอดรัดแน่นจนกลัวว่าจะไปถึงฝั่งฝันอย่างรวดเร็วจนน่าอาย

            และเมื่อสะโพกนั้นขยับ จีฮุนก็อดไม่ได้ที่จะครางครึม “เป็นยังไง หืม” ลมหายใจเขาเป่ารดข้างหูคนที่โยกย้ายอยู่บนตัก “พูดให้กูฟังซิ”

            “ใหญ่ ...แน่นมาก”

            “รู้สึกยังไง”

            “...อืม เสียว”

            “ชอบมั้ย”

            “ช..ชอบ”

            “ชอบมากมั้ย”

            “ชอบ ...มากๆ”

            จีฮุนสูดปากคราง บั้นท้ายหนั่นแน่นกระทบหน้าขาเขาจนเกิดเสียงลามกเคล้าคลอเสียงครางแหบต่ำของพัคอูจิน เขามีอารมณ์โคตรๆ เลยให้ตายสิ

            “ชอบก็ขย่มแรงๆ” จีฮุนขบกรามแน่น “รับมันเข้าไปลึกๆ”

            สองมือเขาคว้าเอวอีกคนกึ่งช่วยควบคุมจังหวะอีกแรง อูจินเชิดหน้า เหงื่อเม็ดหนึ่งไหลลงมาตามลำคอและผิวแทนสวย อีกฝ่ายเผยอปากหอบหายใจ เขาอดไม่ได้ที่จะกดจูบดูดดึงผิวเนื้อที่ลำคอไล่ลามไปถึงหลังกกหู ครางเสียงต่ำติดชิดพลางง้างงับ “อา...โคตรแน่น กูเสียว”

            อูจินได้ยินก็ครางฮือ ยิ่งพูดก็ยิ่งตอดรัดแน่นจนจีฮุนสูดปาก เขาอดไม่ได้ที่จะแซว “ชอบใช่มั้ย เวลากูพูดอะไรแบบนี้”

            “...”

            “ลามกเหมือนกันนะเราอ่ะ”

            อูจินไม่ตอบ หลับตาขมวดคิ้วแน่นขณะที่ขย่มตัวลงมาจนหน้าท้องเขาหดเกร็ง

            แม่งเอ้ย สุดยอด

            ร่างกายสมส่วนของอูจินบนหน้าขาเขา เม็ดเหงื่อบนผิวสีแทนสวย ๆ ไหลลงมาตามลำคอ เขากัดและลากเลีย ดูดดึงและจูบ ตักตวงความสุขสมจนอิ่มหนำ ฟังเสียงครางกระเส่าของอีกคนเป็นเสียงดนตรีที่อยากจะอัดเก็บเอาไว้ฟังซ้ำๆ จับบีบจะจับตรงไหนก็เพลินเต็มไม้เต็มมือไปหมด

            ข้างในอูจินรู้สึกดีจนเขาหัวหมุน และในตอนที่เล็บอีกฝ่ายจิกลงบนผิวเนื้อไหล่ของเขา ก็เป็นตอนเดียวกับที่จีฮุนรู้ “จะเสร็จแล้วเหรอที่รัก” เขากระซิบเสียงต่ำ “รัดแน่นเชียว”

            อูจินหลุดคราง ดูท่าทางพยายามกลั้นเต็มที่ นั่นน่ารักชะมัดยาด เขากดสะโพกสีแทนไม่ให้ขยับก่อนจะเป็นฝ่ายที่กระทั้นตัวเองสวนขึ้นไปอย่างรัวเร็วแทน อีกฝ่ายตะกายกอดเขาไว้แน่นเหมือนเด็กน้อยกำลังจมน้ำ ก่อนจะสะอื้นฮักพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องของเขา

            “น่ารัก” จีฮุนเย้า กดจูบข้างขมับอีกคนที่นอนหอบซบอยู่บนไหล่ ข้างในตอดรับตุบๆ เป็นจังหวะเมื่อเจ้าตัวเพิ่งถึงฝั่งฝันไปก่อนเขาแบบนี้

            แต่เขายังไม่เสร็จเลย เลยฟาดเพี๊ยะเข้าให้ที่บั้นท้ายแน่นๆ จนเจ้าตัวสะดุ้งผละออกมามองตาเขียว

            “ต่อสิครับ จะทิ้งกันเหรอ”

            จีฮุนแหย่ทั้งหน้าเปื้อนยิ้ม คิดจะใจร้ายแล้วก็ต้องร้ายให้สุด จนอีกคนหมั่นไส้โน้มลงมาฝังเขี้ยวบนไหล่เขาไปที

            อูจินเหนื่อยแล้ว มันจึงเป็นโยกร่อนเนิบนาบ แต่จีฮุนเองก็ไม่ได้ว่าอะไร มองอูจินบนตักพยายามที่จะเอาใจเขาแบบนี้ก็มากพอจะส่งผลรุนแรงไปถึงกลางกาย เขาครางต่ำ อูจินโน้มจูบออดอ้อนกักกลืนเสียงคราง-ผละออก-จูบอีกครั้ง-ผละออก เซ็กส์เชื่องช้าที่มีเวลาให้สบตากันมากมายเหลือเกิน

            สองร่างกายชื้นเหงื่อ ห้องนี้เงียบจนได้ยินแต่เสียงหอบหายใจและเสียงครางหึ่งของเครื่องปรับอากาศ ในสงครามสายตาที่ดำเนินไปสุดท้ายก็เป็นอูจินเองที่หลบตาหนี ฝังหน้าลงบนหัวไหล่อีกคนโดยที่สะโพกก็ยังไม่หยุดขยับ

            “เขินเหรอ” จีฮุนแซวยิ้มๆ มือที่โอบเอวอีกคนไว้ลูบไล้ขึ้นมากลางหลังก่อนจะไล่ลงมาถึงบั้นท้าย “น่ารัก”

            “ใกล้ยัง” อีกคนเลือกที่จะกระซิบถามเสียงแผ่ว ดูท่าจะเหนื่อยแล้วจริงๆ

            “อืม... อีกนิด”

            “เหนื่อยแล้วนะ”

            “คนผิดไม่มีสิทธิบ่น”

            “เหนื่อย”

            “ก็รีบทำให้กูเสร็จสิ”

            อูจินเงียบไป โยกร่อนเนิบนาบอีกไม่กี่ทีก็ผงกหัวขึ้นมามองหน้า ยังคงเชื่องช้าแต่บดเน้นจนจีฮุนอ้าปากหายใจ เสียววูบจนชาไปถึงปลายเท้า

            “แบบนี้ชอบมั้ย” อูจินโน้มลงมากระซิบ ก่อนง้างงับติ่งหูเขา จีฮุนเคล้งคลึงบั้นท้ายกลมกลึงอย่างเพลินมือ “รู้สึกดีหรือเปล่าหืม” เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ อูจินรู้ว่าเขาชอบอะไรแบบนี้

            “อืม—ใกล้แล้ว ใกล้มาก”

            “อยากเสร็จใน...ไหน” คนที่เต้นรำอยู่บนตัวเขาถาม “ข้างในนี้ ...ในปาก ...หรือว่าบนหน้า”

            “ยอมเหรอ”

            “ยอม”

            จีฮุนสูดปาก ใจเขาเต้นรัว เลือดสูบฉีดไปทั่วกาย ร่างกายเขาเขม็งเกร็ง “เก่งนักนะเรา”

            เป็นเขาเองที่สวนสะโพกกระแทกกระทั้นในช่วงจังหวะสุดท้าย ก่อนจะดึงให้อีกคนลงไปนั่งกองกับพื้นเหมือนในทีแรก ถอดสิ่งป้องกันออกก่อนขยับข้อมือรูดรั้ง มองใบหน้าชื้นเหงื่อ ตาปรือและปากที่เผยอหอบหายใจจนเห็นเขี้ยวเล็ก ๆ ก่อนที่จีฮุนจะครางยาวและแต่งแต้งมันด้วยหยาดน้ำสีขาวตัดกันกับผิวแทน ๆ

            อูจินเปิดเปลือกตาที่หลับพริ้มลงในทีแรก แฟนของเขาช้อนตามองก่อนจะแลบลิ้นไล้เลียหยดน้ำที่เลอะมุมปาก

            แม่ง

            “พอใจยัง” อีกฝ่ายถาม เขี้ยวเสน่ห์โผล่ออกมาอย่างซุกซน

            “ง้อเก่ง” เขายิ้ม “คราวหลังจะงอนบ่อยๆ”

            “กวนตีน”

#edenfic

เบิร์นอิทอัพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ TT[]TT

ทำตัวเหมือนจะมีเนื้อเรื่องในตอนแรก อ๋อเปล่า ไม่มี555555555555

คือแบบ อยากแต่งฟิคน้องบรรลุนิติภาวะอ่ะ พี่ก็จัดเลย ฮือ เหมือนเก็บกด

คอมเม้นสกรีมหวีดฝากติดแท็ก #edenfic หรือเม้นข้างใต้นี้ได้เลยนะคะ ฮือ

เจอกันใหม่เมื่อนรกแผดเผา

แฮปปี้นิวเยียร์ค่ะทุกคล